беҷон

[بيجان]

1. мурда, ғайризинда; кушта: ҷасади беҷон; беҷон кардан (намудан) куштан, қатл кардан

2. маҷ. бемадор, беҳол, камқувват; муқ. нимҷон

◊ биёбони беҷон биёбони бегиёҳу бедарахти хомӯш ва беодам; моли беҷон чизу чораи рӯзгор (ғайри ҳайвонот); муқоб. моли ҷондор